Unbound Gravel 2022

De hoogmis van het mondiale gravelracen, het WK gravel, de gravelrace die alle andere gravelraces laat verbleken. Unbound gravel komt al snel superlatieven tekort om de magnitude van dit evenement op waarde te schatten. Zelfs de NOS-redactie werd dit jaar ruw wakker geschut om de weekend corveeërs een stuk uit het toetsenbord te laten rammen. Niet minder dan 200 mile over eindeloze gravelwegen en dwars door rivierbeddingen midden in het hart van ruraal Amerika; Kansas. Unbound telde als tweede wedstrijd van totaal van 6 MTB- en gravelwedstrijden die deel uitmaken van de Life Time Grand Prix. Hieraan is Laurens als enige Europeaan uitgenodigd om deel te nemen en wordt gestreden om prijzenpot van maar liefst 250.000 dollar.

Een maand eerder op 11 mei vertrok Laurens met trainingsmakker Thomas Dekker al naar de US om zich speciaal voor te bereiden op deze wedstrijd. Na een tweede plek vorig jaar, werd dit jaar niets aan het toeval overgelaten. In drie weken werden in totaal 64 trainingsuren afgedraaid en stond de gravelwedstrijd die Laurens vorig jaar wist te winnen, Gravellocos, op het programma. Normaal gesproken is dit een uitstekende amuse voor het echte werk, maar dit evenement werd volledig overschaduwd door de moord op Mo Wilsson. Dit drama bleef natuurlijk ook in Unbound en de weken daarna zijn schaduw werpen op de gehele gravelscene. Maar zoals in ieder geval ook de nabestaanden het wensten gingen op zaterdagochtend 4 juni ruim 4000 deelnemers van start voor een afstand van Utrecht naar Luxemburg over hoofdzakelijk gravelwegen.

Hoe bizar het ‘Unbound’ evenement eigenlijk is, wordt pas echt duidelijk als we de cijfers erbij pakken. Het meest in het oog springend is toch wel de energie die je hiervoor nodig hebt. Laurens leverde in totaal over 9 uur en 20 minuten 9726 kilojoule. Dat is ongeveer 60% meer dan Matthieu van der Poel nodig heeft in klassiekers als Parijs Roubaix. Meestal leveren de toppers daar rond de 6000 kJ. Het aantal kilocalorieën dat je hiervoor nodig hebt is rond de 11.000 kcal. Dat komt omdat je ongeveer 5 keer zoveel meer energie moet produceren dan dat je op de pedalen kan krijgen. Het meeste van die energie gaat ‘verloren’ aan warmte. Dit staat gelijk aan een niet misselijk aantal van 21 Big Mac.

Hiervoor reed Laurens 289 Watt gemiddeld en 322 Watt genormaliseerd vermogen. Dit is nagenoeg hetzelfde als de 287 Watt en 319 genormaliseerd vermogen vorig jaar. Dat terwijl dit jaar de wedstrijd in 52 minuten sneller werd afgeraffeld, de ondergrond nat was en Laurens ongeveer 200 kilometer in zijn uppie heeft gereden. Dit is altijd achteraf moeilijk exact vast te stellen, maar de vermogensmeter van vorig jaar leek wat af te wijken. Dit jaar lijken de vermogens in ieder geval goed overeen te komen met de concurrentie. Zoals gezegd liet Laurens er dit jaar geen gras over groeien. Het eerste uur verliep nog rustig met 240 Watt gemiddeld, maar daarna zette hij een ontsnapping op touw met 2 vluchtmakkers. De 80 kilometer die daarop volgde gingen in een lekker strak tempo van 280 Watt, maar toen onze dappere Noord-Hollander zijn medevluchters losten, besloot hij pas echt de turbo aan te zetten. Van kilometer 100 tot 200 ramde Laurens een duizelingwekkend vermogen van 330 Watt weg. Een inspanning die hij naar later bleek moest bekopen.

De achtervolgers sloten op 100 kilometer voor de finish aan en Laurens werd meteen gelost. Met een gebroken moraal ging het 40 kilometer lang nog maar 272 Watt gemiddeld. Hierdoor wist hij wel wat te herstellen en werd ergens nog een vaatje positieve energie gevonden. In de daarop volgende 40 kilometer werd met een vermogen van 302 Watt en met succes de achtervolging werd ingezet. Laurens sloot aan met nog ongeveer 20 kilometer te gaan.In de laatste 20 kilometer was het vet duidelijk van de soep. Op het allerlaatste klimmetje was 481 Watt over 34 seconden genoeg om niet het contact met de andere koplopers te verliezen, maar wel Alexey Vermeulen uit de kopgroep te lossen. Met de moed der wanhoop was een aanval op anderhalve kilometer van de finish de laatste poging om alsnog een sprint te kunnen ontlopen. In 17 seconden werd een vermogen van 691 Watt geleverd met een piek van 798 Watt. Dit was echter te weinig om de concurrentie van het wiel te krijgen.

De uiteindelijke sprint werd al gestaakt voordat die werd ingezet en Ivar Slik won met speels gemak Unbound Gravel 2022. Een ondankbare 4de plek viel te beurt aan onze held. Desalniettemin blijft de vraag; wat als Laurens wat minder koers had gemaakt? Zijn beste 20 minuten waarden van 361 Watt werd bijvoorbeeld al na 134 kilometer in het Kansas’ gravel gedrukt. Na 6500 kJ is de beste 20 minuten waarden nog ‘slechts’ 330 Watt. De beste 5 minuten waarde is bijvoorbeeld in de eerste 4000 kJ 397 Watt, tussen de 4000 kJ en 6500 kJ 386 en na 6500 kJ ‘slechts’ 366 Watt. Opvallend genoeg worden de beste 5, 10 en 30 seconde waardes van respectievelijk 802, 758 en 622 Watt wel in het laatste stuk en dus na 6500 kJ geleverd. Echter gaat uiteindelijk bij iedereen langzaam het kaarsje uit over zo’n afstand. We kunnen dus niet met zekerheid stellen dat Laurens Unbound had gewonnen als hij wat meer met het hoofd in plaats van het hart had gereden. Zeker is wel dat onze showman een hele nette prestatie neerzette. Misschien zelfs, fysiek gezien dan, een van zijn allerbeste van zijn gehele wielren-oeuvre.