Column Diana Kuip | Geld op Wilco

We hadden er nota bene nog grapjes over gemaakt. Over hoe groot de kans is dat je twee keer je nek breekt. Op de bank bij Wilco Kelderman thuis hadden we het over het afgelopen jaar gehad, en over zijn ambities voor dit jaar. Voor de zekerheid zat ik op vier meter afstand en droeg een mondkapje. Wilco zelf was net getest en zijn jongensachtige gezicht stond vrolijk. Hij was fit, zat goed in zijn vel, en had zin in zijn eerste trainingskamp met zijn nieuwe ploeg BORA-hansgrohe. Zijn vrouw Rebecca was ook thuis en zijn tweejarige dochtertje Juul scharrelde brabbelend om ons heen. Op de grond had Juul een kist met knuffels omgekieperd. Daartussen zaten twee identieke leeuwtjes met een roze shirtje aan. Die had haar vader gekregen op de twee dagen dat hij in de roze leiderstrui op het podium van de Giro d’Italia stond.

Diana Kuip

Sportjournalist Diana Kuip is een groot wielerliefhebber en schreef deze column voor FuturumMag.16.

Natuurlijk hadden we het ook over die Giro gehad, die prachtig en lelijk tegelijk was. Wilco veroverde het roze maar raakte het weer kwijt met de finish in zicht. Zijn ploeg had hem in de steek gelaten, werd geroepen. Eerst riep Wilco dat ook, later nam hij dat terug. Hij werd uiteindelijk derde. Maar een podiumplek in een Grote Ronde was altijd zijn droom geweest, dus overheerste de trots. En zo kwamen we op het onderwerp ‘vallen’. Geen gezellig thema, maar wel een rode draad in Wilco’s carrière. Want hoe had zijn prijzenkast eruit gezien als hij niet al die rotsmakken had gemaakt? Tom Dumoulin had me wel eens verteld dat Wilco eigenlijk een betere renner was dan hij. Meer vermogen.

Wat zijn ergste val geweest was, wilde ik van Wilco weten. “Die in 2018, toen ik mijn nek brak,” antwoordde hij en wees naar Juul. “Zij was pas geboren en ik zat thuis met een nekbrace en kon haar niet eens vasthouden. Dan voel je je zo waardeloos. En je weet ook niet of het ooit weer goedkomt met je lichaam. Erger kon eigenlijk niet.” Of wel? Kon er eigenlijk iets erger dan je nek breken, vroegen we ons hardop af? Ja, twéé keer je nek breken, lachten we. Haha. Kostelijk. Ik had het interview met hem amper ingeleverd of Wilco werd tijdens het trainingskamp met zijn nieuwe ploeg geschept door een auto en brak zijn nek. Voor de tweede keer.

Bizarre pech. Je zou bijna medelijden krijgen, ware het niet dat Wilco daar een schijthekel (zijn eigen woorden) aan heeft. En bovendien vertelde hij ook hoe sterk het hem mentaal had gemaakt. Alle tegenslagen en de nekbreuk in het bijzonder. Hij wist nu dat zijn lichaam in staat was om volledig te herstellen. Maakte zich niet meer druk om dingen, ook niet over wat mensen zeiden. Hij fietste voor zichzelf en voor Rebecca en Juul. Een zegen, eigenlijk.

Dus weet je waar je dan nóg sterker van wordt? Juist, twéé keer je nek breken. Een paar weken na het ongeluk was Wilco alweer gespot op Zwift. Kort daarna postte hij op Instagram dat hij weer op de fiets had gezeten. Hij traint zich dagelijks de blubber om deze zomer nog sterker terug te komen. Want vergis je niet in dat jongensachtige gezicht. Deze man heeft een wilskracht van beton. Ik zet mijn geld deze zomer op Wilco.

FuturumMag.16

Dit artikel is afkomstig uit FuturumMag.16, het magazine van FuturumShop. Wil je meer interviews, reviews, tips of achtergrondverhalen lezen? Klik hier voor alle artikelen uit het FuturumMag.