De ultieme 4 SEASONS‑rit

Een beproeving waar menig wielrenner zich niet aan durft te branden. Matt en Brent reden aan de andere kant van de wereld hun meest extreme tocht van jaar: in FUTURUM 4 SEASONS.

Nieuw-Zeeland. Een land van ongerepte natuur, extreme weersomstandigheden en uitdagende wegen. Geen betere plek op aarde om de ultieme 4 SEASONS-beproeving te doorstaan.

Voormalig competitief wielrenner Matt Zenovich en avonturier Brent Kingsland uploadden medio augustus hun route van 344 km in hun fietscomputer. Ze startten in Cromwell, wat ook wel de Gateway to the South wordt genoemd, omdat het een belangrijk knooppunt is voor reizigers. Ze trokken de finish bij Milford Sound, een spectaculair fjord in het Fiordland National Park aan de westkust van Nieuw-Zeeland. Een route met meer dan 2.600 hoogtemeters.

Beide renners gebruikten deze uitdaging om hun grenzen te verleggen op één van de meest veeleisende wegen van Nieuw-Zeeland. En dat werd het. Deze barre tocht kende letterlijk 4 seizoenen in één rit. Een test voor doorzettingsvermogen en uitrusting.

Van de radar verdwijnen

De 31-jarige Matt Zenovich uit Invercargill (Nieuw Zeeland) heeft in zijn leven al een indrukwekkende hoeveelheid fietservaring opgebouwd. Hij ontdekte het fietsen op schoolkamp in Northland, waar een rit van 20 km zijn passie aanwakkerde. Die groeide uit tot wekelijkse clubritten op zondag en uiteindelijk tot deelname aan nationale kampioenschappen.

Matt is iemand die niet gewoon gepassioneerd, maar eerder bezeten is door fietsen. Na de middelbare school verhuisde hij naar Southland, een regio met een sterke wielercommunity. Dat komt volgens hem vooral doordat zijn woonplaats Invercargill één van de drie overdekte wielerbanen van Nieuw-Zeeland heeft. Destijds woonden er ook veel professionele renners, die er door de Nationale Wielerfederatie gehuisvest waren.

Die federatie bood ook hem de kans om als jongeling internationaal te gaan rijden. Al investeerde hij ook zelf flink in zijn wielerdroom. In 2014 betaalde Matt zijn eigen reis naar België om daar een seizoen te koersen. "Je bent óf goed genoeg om gekozen te worden, óf je betaalt je eigen weg," zegt hij. België blijft met zijn vele, bikkelharde kermiskoersen nog steeds het Beloofde Land voor jonge, internationale talenten om echt te leren koersen. Dat jaartje bij onze zuiderburen was een investering van maar liefst 15.000 dollar, maar het risico betaalde zich uit: al snel tekende Zenovich bij teams die in Europa en Azië reden, zoals Champion System, Avanti ISO WHEY (nu Bridge Lane) en Saint George uit Australië.

Matt herinnert zich nog goed hoe zijn kleine, onbetaalde ploeg het opnam tegen grote profteams. "Het was geweldig om te zien hoe die dure profploegen soms opdoken op wedstrijden en er compleet onderuit gingen tegen een willekeurig klein Australisch team," zegt hij.

Maar het constante reizen, en later de coronapandemie, maakten een eind aan dat hoofdstuk in Matts leven. Tegenwoordig werkt hij als fietsenmaker bij Wensley’s Cycles in Invercargill, een winkel die al sinds 1945 bestaat. Zijn liefde voor lange, soms zelfs ronduit epische ritten is echter niet verdwenen. Hij heeft het record in handen van de Tuatara 1000. Dat is een ultragravelrit van 1.070 km, vernoemd naar een soort prehistorische hagedis die enkel in Nieuw-Zeeland leeft. Matt legde die onafgebroken af in 56 uur, zonder ook maar één oog dicht te doen. "Ik hou nog steeds van racen, maar het avontuurlijke aspect van fietsen trekt me nu meer aan. Ik pak m’n gravelbike, verdwijn een weekend van de radar en wanneer ik naar de beschaving terugkeer heb ik 600 kilometer gereden en de omgeving helemaal ontdekt. Het trailnetwerk hier in Nieuw-Zeeland is echt fantastisch. Als je wil, kan je dagenlang offroad gaan zonder ook maar iemand tegen te komen."

Vanuit deze mindset ontstond ook zijn nieuwe uitdaging. Samen met Brent Kingsland, reed hij afgelopen zomer, dus hartje winter in Nieuw-Zeeland, één van zijn meest extreme tochten. "De bergen laten je echt klein voelen, vooral wanneer je door de kloven trekt.”