Van vluchteling tot Olympisch kampioen
Deze blog is oorspronkelijk gepubliceerd door Strava in de STRAVA CLUB.
Wielrennen is een rode draad geweest in het, overigens tumultueuze, leven van Daniel Abraham. Hij groeide op in Eritrea, waar fietsen de belangrijkste sport is. Zoals veel jonge Eritreeërs werd hij verliefd op de vrijheid van het fietsen. Maar de oorlog tussen Ethiopië en Eritrea veranderde alles: Daniel werd op 15-jarige leeftijd gedwongen naar Nederland te vluchten waar hij in een vluchtelingenkamp terecht kwam.
Gaandeweg bouwde Daniel een leven op in Nederland en realiseerde hij zich dat hij in een land van fietsers terecht was gekomen. Tussen de Nederlandse lessen door pakte hij zijn fiets en fietste hij zo lang en zo ver als hij kon. Het was een manier om om te gaan met de frustraties en uitdagingen van zijn ontwortelde leven.
“ZOALS VEEL JONGE EUROPEANEN WERD HIJ VERLIEFD OP DE VRIJHEID VAN HET FIETSEN.”
Daniels passie voor wielrennen heeft hem nu naar het toppunt van de sport gebracht. Een paar weken geleden stond hij aan de start van de UCI Para Road World Championships tijdrijden in de kleuren van zijn geadopteerde land – Nederland – op zoek naar een derde wereldtitel naast zijn Paralympisch goud van 2016. Hij slaagde daarin met slechts drie seconden voorsprong.
“Het niveau is hoog in onze categorie, daarom weet ik dat de marges altijd klein zijn. De tijdrit was zwaar met harde wind en een technisch parcours en ik was nerveus, gefocust om alles goed te doen. In Emmen in 2019 verloor ik de wereldtitel op microseconden, dat wilde ik niet nog eens laten gebeuren. Winnen met zo’n kleine marge maakte het wel extra emotioneel voor me en maakte me extra blij.”
Daniel’s favorieten:
Daniel gebruikt zijn platform nu om jonge wielrenners in Eritrea te steunen in de hoop hen de kansen te geven waar hij naar hunkerde.
“Wielrennen is een grote sport in mijn thuisland Eritrea en ook in Noord-Ethiopië. Jonge vluchtelingen uit Eritrea die na een barre tocht door Libië en over de Middellandse Zee in Europa belanden, zijn vaak gepassioneerd door de sport. Ik probeer ze een steuntje in de rug te geven en ze te helpen om van wielrennen een motor te maken voor hun verdere ontwikkeling en integratie.”
Geef Daniel een pluim voor zijn wereldtitel winnende rit!.
