Het had gesneeuwd, een centimeter of tien. Na een lange vorstperiode dooide het eindelijk weer. Met al dat smeltwater was het glad, nat en koud. Heel koud zelfs. De toplaag van de bodem was al drassig geworden; modder spatte flink op. Ontzettend smerig werd je ervan.
De herinnering aan die helse mountainbiketocht over de Posbank, alweer enkele jaren geleden, doet Maarten Tjallingii opnieuw huiveren. “Ik dacht bij mezelf: waar ben ik aan begonnen? Waarom moest ik zo nodig nú van huis? Ik keek op m’n klokje en zag dat ik al een uur en drie kwartier onderweg was. Een kortere route terug was er niet. Ik besefte: ik móet door. Het weer bleef bar en boos, het leek het einde van de wereld. Ik kwam maar niet vooruit. Met minder dan één bar in de banden nam ik voorzichtig de bochten.”
Na drieënhalf uur kwam hij weer thuis in Arnhem. “De rit deelde ik via STRAVA. Al die kudo’s voelden daarna als een mooie beloning. Weinigen durfde het aan om deze dag ook naar buiten te gaan. Ondanks het enorme afzien, sterkte deze rit mij moraal om altijd door te gaan.”
Tjallingii’s favorieten
1. Cape Epic
2. TransAlp
3. TransPyr
4. Swiss Epic
5. Posbank
Goede basis voor wegwielrennen
Maarten Tjallingii maakte naam als wielrenner, maar is ooit als mountainbiker begonnen. Aan het begin van het millennium had hij de wereldtop in het vizier en mikte hij op deelname aan de Olympische Spelen van Athene, in 2004. Een gebroken duim vermorzelde zijn ambities. Tijd werd de beperkende factor. Hij voldeed één keer aan de kwalificatie-eis door bij de eerste twaalf te rijden in een wereldbekerwedstrijd. Maar dat was één keer te weinig. “Na het missen van Athene heb ik de keuze gemaakt om volledig voor de weg te gaan. Met een aantal goede prestaties kreeg ik al snel de bevestiging dat ik een juist besluit had genomen.”
Zijn achtergrond als mountainbiker heeft hem verder gebracht in de wegwielrennerij. Daar is hij zeker van. “De handling van je fiets is beter, je neemt veel vaardigheden mee. Kijk maar eens naar Jakob Fuglsang: oké, hij valt weleens, in de afgelopen Tour de France ging hij onderuit. Maar de knappe manier waarop hij zijn fiets recht wist te houden in de bloedstollende finale van Luik-Bastenaken-Luik, heeft hij aan zijn verleden als mountainbiker te danken. Op cruciale momenten handel je als een mountainbiker. Er zit iets in het lijf wat dan helpt. Ik weet zeker dat ik daardoor ook vaak goed was in Parijs-Roubaix. Met slecht weer wist ik goed over die kasseien te beuken.”
Alleen ijzel en onweer houdt hem tegen
Nog steeds zit hij regelmatig op de mountainbike. En net als bij zoveel andere sportievelingen in Nederland en Vlaanderen beoefent hij de sport het vaakst in de donkere en koudere maanden van het jaar. “Internationaal is het een zomersport, maar bij ons is mountainbiken vooral iets voor het najaar en de winter. Hoe dat komt? We zijn in de eerste plaats een echt wielerland. Maar met de racefiets mijden we liever de blubber en viezigheid; met de mountainbike gaan we daar juist graag doorheen.”
In de nazomer begon het mountainbiken voor het eerst weer te trekken. Hij maakte een korte rit en verkende een net aangelegd parcours op de Veluwezoom. “Dat parcours is me een partij vet geworden! Er ligt een compleet nieuwe hoofdroute met verschillende zijlussen die je op het hoofdnet brengen. Ik zag de nieuwe bordjes en dacht: dit pad moet ik alvast proberen, zodat ik hier in de winter lekker kan doorbeuken. Van de kombochten en springschansen ging m’n hart al meteen sneller kloppen.”
Alles over mountainbiken!
Het begint bij FuturumShop!
Check de populairste MTB-producten en meer!.
Nu het najaar is aangebroken, laat hij zich regelmatig mountainbikend op de Veluwezoom zien. “Alleen als het ijzelt, er windkracht dertien staat of wanneer het onweert, blijf ik binnen. Je moet geen onnodige risico’s nemen. Voor de rest laat ik me door niets of niemand tegenhouden. Sterker nog, ik vind het lekker om bij regen met de mountainbike door de modder te glijden en raggen. Na een tocht drink ik thuis warme chocolademelk en kijk ik op televisie naar het schaatsen of veldrijden. Ook dat is voor mij de charme van het mountainbiken.”
“Eerst raggen door de plassen en dan met warme chocolademelk voor de televisie veldrijden of schaatsen kijken”
– Maarten Tjallingii
Tweede deelname aan Cape Epic?
Maarten Tjallingii moet de bossen deze maanden ook wel opzoeken, want hij denkt over een tweede deelname aan de Cape Epic. Samen met oud-prof Erik Dekker reed hij deze monstertocht dit jaar voor het eerst. “Ik broed op een volgende deelname en wil dan graag in de veertigpluscategorie starten en mezelf met iemand van gelijke leeftijd uitdagen. Mocht ik een maatje vinden, dan wil ik in ieder geval fit en goed getraind zijn.”
