Kristoff Allegaert | Geboren: 1976 | Discipline: ultracycling
☑ 2013, 2014, 2016: 1e in de Transcontinental Race
☑ 2015: 1e in de Trans-Siberian Extreme
☑ 2011: Verbetering van het tijdsrecord op de Tour de France Randonneur
“
IN DE AANLOOP PERFECTIONEER JE JEZELF VOOR EEN ZO EFFICIËNT MOGELIJK RESULTAAT
Jij houdt van extremen. Wat zijn voor jou uitdagingen?
“Ik heb ze in twee soorten. Ten eerste natuurlijk de uitdagingen in races. Daarin til je jezelf naar een hoger niveau, in de aanloop perfectioneer je jezelf voor een zo efficiënt mogelijk resultaat. Daarnaast heb ik mijn speciallekes.”
Speciallekes?
“Mijn plezierritjes. Het is een uitdaging om het fietsen plezant te houden en jezelf te amuseren. Dus verzin ik af en toe iets leuks. Bijvoorbeeld: fiets alle steden en straten af die je op het Monopolybord tegenkomt. Mijn mooiste specialleke: vier hoofdsteden in drie dagen. Fiets maar eens langs Brussel, Amsterdam, Londen en Parijs. Ik heb het twee keer gedaan. Je kunt na afloop een hashtag gebruiken: #FourCapitalsThree- DaysTwoWeels. Het bekt lekker, het is mooi.”
Staan er voor dit jaar ultraraces op het menu?
“Ik heb een lijstje van dingen die mij interesseren, maar heb nog nergens mijn zinnen op gezet. Er is nog niets waarvan ik zeg: wow. De eerste editie van de Transcontinental Race, van Londen naar Istanbul, was voor mij direct magic. Londen is een prachtige stad, Istanbul is een poort naar het oosten. Onderweg kom je op prachtige plaatsen. Je koerst, je voelt de vrijheid. Twee jaar geleden deed ik de Indian Pacific Wheel Race. Ook die race was magic.”
“
BIJ EEN ULTRARACE GA JE HEEL DIEP. DIEPER DAN JE JE KUNT VOORSTELLEN
Wanneer is iets magic?
“Iedereen spreekt van de Race Across America of over de Trans Am Bike Race, maar ik heb daar niet zoveel mee. Je hebt een gevoel bij een evenement of niet. Zo is het met wielerkoersen ook: waarom is de ene mooier dan de andere? Kijk naar Gent-Wevelgem of Parijs-Roubaix. Ze zijn totaal verschillend, al worden ze in dezelfde periode van het jaar gereden en op niet al te grote afstand van elkaar.”
Wat komt er kijken bij een uitdaging als een ultrarace?
“Je gaat heel diep, dieper dan je je kunt voorstellen. De fysieke kant is belangrijk, je moet in orde zijn om te kunnen trainen en rijden. Dat is 33 procent van de uitdaging. Je hebt ook jouw materiaal: de fiets, kleding en bagage moeten top zijn. Ook dat is 33 procent van de challenge. Materiaal is gewoon verkrijgbaar, dus daar moet iedereen in slagen. De overige 34 procent is het mentale aspect. Dat is net wat belangrijker dan al het andere. Zit het tussen de oren niet goed, dan wordt het lastig.”
Hoe zit dat?
“Je moet bij een ultrarace rekenen op veel mentale uitdaging. Slaaptekort, honger, tegenslag; je krijgt er gegarandeerd mee te maken. Je kunt in één minuut van de hoogste top naar het diepste dal gaan. Als je dan mentaal geen afstand kunt nemen, geloof me, dan flip je. Het gebeurt bij een stomme fout, als je een straat mist of door een putje rijdt. Op zich zijn het geen grote dingen, maar alles bij elkaar telt het zwaar mee.”
Hoe ga je ermee om?
“Ik neem mentaal afstand, maar blijf fietsen. Je moet je focus op compleet andere dingen zetten. Op smaak, op dingen die je nog wilt doen. Bijvoorbeeld: ik stop met fietsen en ga vissen. Dat lijkt me zo gemakkelijk; je zet je auto bij de rivier en aan het einde van de dag kom je weer thuis: ‘Sorry vrouw, niks gevangen vandaag…’ Op deze manier elimineer je de zware momenten. Je fietst 22 uur per dag en moet dus af en toe met iets anders bezig kunnen zijn. Het is yoga op de fiets. Je kijkt naar de tien meter weg voor je wielen, houdt rekening met het verkeer om je heen en probeert intussen je zinnen te verzetten. Als je je steeds afvraagt waar je mee bezig bent, dan gaat het niet.”
Wat doe je na een uitdaging?
“Rusten! Zowel mentaal als fysiek. De riem gaat eraf, maar het is niet dat ik dan losbandig word. De druk is weg, je kunt weer normaal leven. De eerste twee weken ben je nog piependood. Er is geen energie voor een pintje in het café. Je wilt op bed liggen, met rust gelaten worden.”
Dé uitdagingen van Kristof Allegaert
1. Zoektocht: de mooiste helling
“Er zijn mensen die per se de Stelvio of Alpe d’Huez willen beklimmen. Maar kom op, er is zo veel meer! Ik zoek al tientallen jaren naar de mooiste helling. En ik blijf zoeken. Op dit moment staat een korte klim in Italië heel hoog. Het is een weggetje naar Elva, een klein dorp. Het is totaal niet beroemd of spectaculair, maar het heeft indruk gemaakt. Alles viel samen: het plezier, mijn vorm, de zonsopkomst.”
2. Noord-Spanje
“Op mijn lijstje staat fi etsen in het noorden van Spanje, in de richting van Santiago de Compostella. Daar heb ik goede verhalen over gehoord. Het is niet dat ik er per se enkele bergen en wegen móet rijden. Ik wil me gewoon amuseren. De kaart erbij pakken en kijken waar de wegen mooi krullen. Want dat betekent dat er iets is: een klim, een weg bij een riviertje…”
3. Rondje langs de skipistes
“Mijn mooiste boek is er een van 15 kilo: de atlas. Daar kan ik in wegdromen. Ik maak verbindingen en knoop plaatsen aan elkaar, zodat een route ontstaat. Een toer langs de steden met de raarste namen, bijvoorbeeld. Twee jaar geleden hebben we een ride langs alle skipistes in België gemaakt. Ook dat is een van mijn speciallekes. Het begint bij de atlas openen en dan komen de ideeën vanzelf.”
4. Paint your city
“Kortrijk heeft een mooie ringweg. Ik wilde eens over alle straten daarbinnen fietsen, terwijl ik STRAVA aan had. Die rit over 277 kilometer heeft een prachtig kunstwerk op STRAVA opgeleverd.”
5. Om de hoek
“Als je eens een ultrarace wilt doen, let dan goed op met welke je begint. Leg de lat liever wat lager, zodat je je amuseert in plaats van je te vergalopperen. Er zijn genoeg dingen die je in Nederland of België kunt doen, zelf bedacht of centraal georganiseerd. In Nederland heb je de Race Around the Netherlands, met start in Amerongen. Ik was aangenaam verrast toen ik het zag.”
6. Race to the rock
“Ik ben er nog niet over uit wat mijn eerstvolgende ultraraces zullen zijn. Ik heb wel een lijstje met een paar evenementen, zoals de Race to the Rock. Je start in Townsville en rijdt 2.800 kilometer naar Ayers Rock, een machtige rotspartij in het midden van Australië. De weg daartussen, veelal over onverharde wegen, is ook prachtig. Dat is nou magic!”
7. Torino-Nice rally
“Dan is er nog een tweede ultrarace die op m’n lijstje staat en in dezelfde periode plaatsvindt: de Torino-Nice Rally. Het is een mooie race over cols en gravelwegen en qua afstand, 700 kilometer, is hij niet zo extreem.”
8. Big five
“Vorig jaar besloot ik om de Big Five te rijden, ik heb hem zelf verzonnen. Ik werd geïnspireerd door de vijf lastigste grote wilde dieren om op te jagen. Plots dacht ik: ik ga vijf moeilijk te temmen hellingen in België aaneenrijgen: de Koppenberg, de Oude Kwaremont, de Muur van Geraardsbergen, La Redoute en de Muur van Huy. Dit jaar rijd ik hem opnieuw, maar dan de cobblestone-versie. Ik ben de stroken nu aan het selecteren.”
