Als een warm bad | Klimmen tegen MS
Luide muziek weerklinkt op de flanken van de Mont Ventoux als Esther en ik de laatste meters naar de top fietsen. We zijn twaalf uur onderweg en hebben verdeeld over drie beklimmingen bijna 5.000 hoogtemeters overwonnen. Vrijwilligers en familie vormen een erehaag en halen ons binnen onder luid gejuich. Esther barst in huilen uit en ook ik houd het niet droog. Niet voor het eerst tijdens Klimmen tegen MS worden we op de Kale Berg overmand door emoties. Ik ben supertrots dat ze de berg, ondanks haar ziekte, drie keer heeft overwonnen. En ze is nog niet klaar…
Het is 10 juni 2019 als mijn vriendin Esther en ik voor de derde keer meedoen aan Klimmen tegen MS. Het evenement telt zo’n zeshonderd deelnemers. Doel: fietsend of lopend zoveel mogelijk geld inzamelen voor onderzoek naar deze chronische zenuwziekte. Iedereen doet dat op zijn eigen manier. Topfitte renners gaan soms voor zes beklimmingen, deelnemers die niet goed kunnen lopen leggen een paar kilometer of paar honderd meter op de berg af. De ziekte MS speelt een bepalende rol in het leven van Esther (en in het verlengde in dat van mij). Ze kreeg op haar 28e de diagnose MS. Die volgde na een jaar met uitvalsverschijnselen en extreme vermoeidheid in de ziektewet te hebben gezeten.
De ziekte kent een onzeker en grillig verloop. De ene periode kan Esther topfit zijn, gevolgd door een periode waarin ze bijna de trap niet op komt. Er is vaak geen pijl op te trekken hoe lang die slechte periodes duren en waar ze eindigen. Ik zie van dichtbij hoe frustrerend het kan zijn om als jonge vrouw van alles te willen (afspreken met vrienden, sporten, reizen), maar veel te moeten missen omdat je doodmoe op de bank zit. Bovendien leeft bij haar de angst over de toekomst: in hoeverre kan ik straks nog fulltime werken, sporten of voor mijn dochter zorgen? Er is nog altijd geen geneesmiddel tegen MS. Daarom besloten we mee te doen aan Klimmen tegen MS en zo geld in te zamelen voor onderzoek. Esther richtte vanuit haar werkgever supermarktketen Plus een team op. Sinds 2017 hebben we bijna 45.000 euro opgehaald om MS de wereld uit te helpen. In januari stond de teller voor 2022 op 11.000 euro.
Saamhorigheid
Klimmen tegen MS blinkt uit in saamhorigheid. Het samen toewerken naar een doel en de gezamenlijke belevenissen op de Ventoux hebben voor sterke banden in ons team gezorgd. Verschillende ploegmaatjes spreken ook buiten Klimmen tegen MS met elkaar af.Die eendracht en de geweldige ondersteuning van de organisatie en vrijwilligers maken dat het evenement voelt als een wam bad. De mecaniciens van Cyclon hebben ter plekke urenlang gesleuteld om de fiets van ploegmaatje Rian aan de praat te krijgen. Bij elke drinkpostkrijgen we een warm onthaal van vrijwilligers. Zal ik je fiets vasthouden? Wil je water of sportdrank? Koeken of sportrepen?
Klimmen tegen MS blinkt uit in saamhorigheid. Het samen toewerken naar een doel en de gezamenlijke belevenissen op de Ventoux hebben voor sterke banden in ons team gezorgd. Verschillende ploegmaatjes spreken ook buiten Klimmen tegen MS met elkaar af.Die eendracht en de geweldige ondersteuning van de organisatie en vrijwilligers maken dat het evenement voelt als een wam bad. De mecaniciens van Cyclon hebben ter plekke urenlang gesleuteld om de fiets van ploegmaatje Rian aan de praat te krijgen. Bij elke drinkpostkrijgen we een warm onthaal van vrijwilligers. Zal ik je fiets vasthouden? Wil je water of sportdrank? Koeken of sportrepen?
“Esther is nog niet klaar met de Reus van de Provence”
En dan is er de verbondenheid die je voelt met andere deelnemers. Op de berg maak je vaak een praatje en fiets je samen een stukje op. Of je moedigt elkaar aan als je elkaar passeert. Tijdens de beklimming vanuit Malaucène halen we een jonge man in die ondersteund door vrijwilligers naar boven loopt. Hij kijkt om en zwaait naar ons met een grote glimlach. Terwijl hij dat doet, verliest hij zijn evenwicht en valt hij bijna om. Dat je op zo’n jonge leeftijd, gehavend door MS, toch met groot enthousiasme de Mont Ventoux beklimt, maakt je voor mij een held.
Over heldendaden gesproken: we hebben er drie beklimmingen op zitten, maar Esther is nog niet klaar met de Reus van de Provence. Nadat de tranen zijn weggeveegd, besluit ze te gaan voor vier beklimmingen. Een bijna unieke prestatie: slechts vijf (geregistreerde) Nederlandse vrouwen gingen haar voor en misschien wel niemand met MS. Tijdens de afdaling richting Sault ben ik ervan overtuigd dat ze het gaat redden. De aankomende beklimming (24 kilometer, 4,9 procent) is de minst zware van alle routes naar de top.
“Boven de lavendelvelden flitsen bliksemschichten”
Maar dan valt iets op. Het wordt niet warmer maar kouder naarmate we dichter bij Sault in de vallei komen. Waterdruppels tikken op het asfalt en gaan over in regen. Boven de lavendelvelden flitsen de eerste bliksemschichten. We moeten nog vier kilometer afdalen, het onweer tegemoet. De buienradar wijst uit dat het onweer nog zeker een half uur aanhoudt. Daarmee zouden we pas tegen acht uur de berg op kunnen. Organisator Edwin van Wijngaarden rijdt ons al snel tegemoet om te laten weten dat het evenement wordt stilgelegd. Ik vind het moeilijk om de teleurstelling te verwerken en had Esther deze bijzondere prestatie zo gegund. Tegelijkertijd ben ik supertrots dat ze zo ongelooflijk sterk heeft gereden, zowel fysiek als mentaal. Het is bijzonder knap dat je na twaalf uur fietsen nog een keer de berg opgaat!
2019 was jammer genoeg de laatste editie van Klimmen tegen MS op de Ventoux. In 2020 beklommen we zo vaak mogelijk de Amerongse Berg op de Utrechtse Heuvelrug en vorig jaar deden we zoveel mogelijk rondjes op de Camerig in Limburg voor het goede doel. Dit jaar hopen we opnieuw naar de magische Kale Berg af te zakken. Wil je ons team sponsoren? Ga naar plus.nl/ktms.
FuturumMag.19
Dit artikel is afkomstig uit FuturumMag.19, het magazine van FuturumShop. Wil je meer interviews, reviews, tips of achtergrondverhalen lezen? Klik hier voor alle artikelen uit het FuturumMag.
