Tien stappen zetten en dan uithijgen. Weer tien stappen zetten en opnieuw op adem komen. Sporten op vijf kilometer hoogte is niet te vergelijken met een rondje trappen op zeeniveau. Met slechts 51 procent zuurstof is een klimmetje van 18 procent beter te doen met je mountainbike in je nek dan onder je kont. Maar het geeft niet. Het uitzicht is al net zo adembenemend. De hoogste bergen van de wereld staan recht voor onze snufferd.
,,Dit is gewoon het dak van de wereld, wauw!’’ puf ik vrolijk het laatste beetje zuurstof uit mijn longen. Ook al hebben we nu vijf zware dagen achter de rug, mijn glimlach is nog geen moment van mijn gezicht afgepoetst. Elke dag is anders, uitdagend en verrassend. De natuur rondom de Annapurna verandert na elke bocht. Watervallen spetteren ons nat voordat we het bos in rijden. Vervolgens slingert een singletrack langs rotswanden ons via grazende yaks richting de gletsjers. We worden ingehaald door zwaarbeladen ezels en groeten de hikers die we passeren.
Na een paar kilometer kuikenbijten is het tijd voor thee en een stevige maaltijd, ofwel: ‘Dal Bath power 24 hour’, zoals de Nepalezen hun dagelijkse kost goed weten te presenteren. Keer op keer verwelkomen zij ons met een warm Namasté en hun voortreffelijke kookkunsten. Grappig om te zien dat ook zij, de inwoners van dit wonderbaarlijke land, met het landschap mee transformeren. Bovenop zo’n berg ziet de bevolking er duidelijk anders uit dan aan de voet. Het zijn Tibetanen geworden, gekleed in yakwol. Wat logisch is, want het klimaat is al net zo grillig. Je moet bovenop dit massief op alles voorbereid zijn. Waar vandaag een felle zon het decor kleurt, kan dat morgen namelijk een dik pak sneeuw zijn. Nou ja morgen? Het kan zelfs over een uur met dikke vlokken uit de lucht komen vallen. Het moeilijke hieraan is alleen dat je tijdens je ronde geen volle garderobekast aan winter- en zomerspul kan meesjouwen. Maar ach, vier seizoenen in één week levert mij geen probleem op. Ik heb het sowieso warm, blijf droog. En omdat ik zo weinig verschillende setjes kleding mee heb, is er in mijn backpack voldoende ruimte voor mijn camera om deze grandioze belevenis in pixels te vangen. Ik ben goed voorbereid op pad gegaan en dat is goud waard, realiseer ik me als ik naast me kijk.
Pepijn heeft inmiddels een extra shirtje om zijn handen geknoopt nu we de Thoruong La Pass naderen. Ook Evy heeft haar zoveelste laagje om haar lijf getrokken, waardoor ze beiden worden beperkt in bewegingsvrijheid. Maar of ze het nou echt warm genoeg hebben? ,,Kkk-koud!’’ bibbert de één. Nee dus.
FUTURUM 4 Seasons
Pas als ik op mijn Garmin kijk begrijp ik waar het geklappertand vandaan komt. Min tien, lees ik af. Heb ik even geluk met mijn nieuwe outfit. Het FUTURUM Jacket 4 Seasons is echt voor alle weersomstandigheden geschikt. Ik hoef me niet tot Michelinmannetje te verkleden om het warm te hebben. Of het nou boven nul is zoals gisteren, of zo koud als vandaag; twee laagjes, that’s all. Ik ben niet nat van het zweet en kan me ook prima bewegen. En als ik het laatste stukje naar de magische 5416 meter fiets, blijft zelfs mijn rug lekker warm door de achterflap.
Eenmaal daar steekt Pepijn zijn handen onder zijn oksels, maar ik? Ik pak het frame van mijn mountainbike nogmaals vast. Trots werp ik ‘m in de hoogte, om voor een wirwar aan gebedsvlaggetjes, sneeuwtoppen en het bord van dit Nepaleze hoogtepunt vereeuwigd te worden. We hebben het gered. Zijn boven onszelf uitgestegen, yes!
Elke dag was anders. Mooier, uitdagender, hoger, hoger en nog eens hoger tot nu. We verruilen de 5416 meter voor drie dagen downhillen. ‘The longest mountain bike descent in de world’ is een grandioze afsluiting van één van de mooiste Himalaya trekkings ter wereld: Het Annapurna circuit met World2Bike.
Meer info:
www.world2bike.nl
www.facebook.com/world2bike
www.instagram.com/christinelros
