We gebruiken cookies (en vergelijkbare technieken) om het shoppen nog makkelijker en persoonlijker voor jou te maken.
Functionele en analytische cookies plaatsen we altijd. De functionele cookies zorgen voor de beste website-ervaring. De analytische cookies gebruiken we om FuturumShop elke dag te kunnen verbeteren.
Met de persoonlijke cookie technologie kunnen we je nuttige en persoonlijke advertenties laten zien, die nog beter op jouw wensen aansluiten.
Lees hier
alles over onze cookie- en privacyverklaring. Klik op 'accepteren' om te accepteren. Kies je voor weigeren? Dan plaatsen we alleen functionele en analytische cookies.
FUTURUMSHOP APP
Sparen voor gratis cadeaus?
Download onze app direct!
Waarom bestaan er geen magnetische bidons? Eigenlijk. En magnetische bidonhouders?
Voorafgaand aan de meest geniale ideeën doet zich vaak eerst een probleem voor. Ook in dit geval. Ik ben buiten adem op een klim, heb een bidon in mijn hand en ik voel angst.
Het probleem ligt bij mij, ik ben het probleem. Ik schaam me er wel een beetje voor, maar het is wat het is: ik durf soms ineens niet meer mijn achterste bidon terug te doen. Als ik aan het klimmen ben of aan het afzien overkomt me dit. De grap is: de achterste bidon pákken is geen probleem. En dat is exact dezelfde beweging maar dan andersom, zou je zeggen. En als ik gewoon relaxed fiets, is het ook geen probleem en stop ik hem blind terug. Maar als mijn hartslag boven de 180 zit en het snel moet, dan twijfel ik ineens of het me wel gaat lukken. Of de bidonhouder nog wel op dezelfde plek zit als net. En via welke hoek ik de bidon er ook alweer in moet proppen – ik heb namelijk een klein frame. En of dat me lukt zonder mijn benen stil te houden en zonder te kijken. En juist die twijfel is natuurlijk funest. Hartslag nog hoger, stress.
Ik ben buiten adem op een klim, heb een bidon in mijn hand en ik voel angst
Je zou zeggen: wacht daar dan gewoon even mee tot je weer op het vlakke bent. Of stilstaat. Goed punt. Maar dit overkomt me bijvoorbeeld op een lange klim van meer dan een uur, en wanneer ik mijn voorste, lege bidon moet omwisselen voor de volle achter. Dan krijg ik ineens de zenuwen. Het stomme is: het is helemaal nooit misgegaan. Ik heb de bidon nooit in mijn spaken gekregen, waardoor ik ernstig ten val kwam en al mijn tanden kwijt was. Nee. Deze angst heb ik mezelf vol-le-dig aangepraat.
Enfin, zo ontstaat die dag dus dit geniale idee. Magnetische bidons en houders. Man, wat een rust zou dat geven! Slokje. Klak. Wissel. Klak klak. Niet meer via een hoek langs je been, niet meer proppen. Het liefst met een dusdanig krachtige magneet dat de houder de bidon al van ongeveer 10 centimeter afstand uit je hand trekt. Uit esthetisch oogpunt zou dat ook veel mooier zijn, trouwens, zeker op een klein frame. Lege bidonhouders vind ik altijd zo rommelig staan. Ik zal toch niet de enige zijn? Misschien kan ik er patent op aanvragen? Misschien kan ik er wel rijk mee worden?
Thuis aangekomen google ik op ‘magnetische bidons’. Het bestaat dus gewoon al, allang. Geniaal.
Sportjournalist Diana Kuip is zelf fanatiek wielrenster
Nieuwsbrief
Voor een wekelijkse dosis inspiratie, voorpret én natuurlijk de beste acties en aanbiedingen, meld je je aan voor onze e-mailnieuwsbrief.
Je bent succesvol aangemeld voor onze nieuwsbrief. Binnen enkele seconden ontvang je een e-mail van ons.
Het email adres staat al in onze nieuwsbrief database.
Het opgegeven emailadres is niet correct. Probeer het opnieuw.
Vele fanatieke sporters blijven al op de hoogte. Volg jij hun voorbeeld?