De Giro d’Italia komt er sneller aan dan je denkt. Reeds is wat misschien wel als de mooiste etappekoers van het jaar gezien kan worden, wederom losgebarsten. Vorig jaar won Tom Dumoulin door in de laatste tijdrit de concurentie te verpletteren, want andere woorden zijn er eigenlijk niet voor.
Dit jaar weten we twee dingen zeker: ten eerste zal Dumoulin van start gaan en ten tweede zal het zeker niet evident zijn dat hij weer met de gouden bokaal naar huis gaat.Maar natuurlijk is er een aantal dagen waarop je TV je beste vriend is. Plan geen familiebezoek, stuur de kinderen uit logeren, geen geklus aan je huis en laat je baas weten dat je vrij bent. Want op deze dagen gaat het gebeuren. Vuurwerk, koers en een haast oneindige hoeveelheid Italiaanse wielerliefde.
Etappe 6 – donderdag 10 mei: Caltanisetta – Etna
Een relatief korte etappe van 163 kilometer. Dat belooft altijd vuurwerk. En deze keer krijgt het vuurwerk wel een heel letterlijk slot, want na 133 kilometer aan doodvermoeiende heuvels, finisht de etappe bovenop de Etna.
Laten we hopen dat de vulkaan zich rustig houdt, maar dat hier de klimmers laten zien uit welk hout ze dit seizoen gesneden zijn. Alhoewel er een stukje van 15% in zit, loopt de klim geleidelijk op en wordt het niet té steil. De verwachting is dus dat er een flinke groep met goed fatsoen boven kan komen.
Maar met een relatief korte aanloop waarin vaak ontzettend hard gereden wordt, is dit een etappe die je met een dikke marker in je agenda moet zetten.
Etappe 9 – Zondag 13 mei: Pesco Sannita – Gran Sasso
De 9de etappe van deze Giro d’Italia telt maar liefst 224 kilometer. Het is nog maar mei, maar in dit middendeel van Italie kan het in deze periode verschroeiend heet zijn. Een lange etappe waarbij er echt geen meter vlak is, kan uitdraaien op een kleine hel op aarde.
Het is een Apennijnenrit om je vingers bij af te likken. En let op: in de laatste 45 kilometer is er haast geen meter die vlak is of naar beneden gaat. 45 Kilometer klimmen en op de pedalen dus.
Wie kunnen we hier als eerste boven verwachten? Misschien wel Tom Dumoulin? Stukken die niet te steil zijn en waar je op de grote molen naar boven kunt rammen, zijn hem op het lijf geschreven.
Etappe 14 – Zaterdag 19 mei: San Vito al Tagliamento – Monte Zoncolan
Zeg Monte Zoncolan tegen iemand die iets van fietsen weet en de rillingen trekken hem over de rug. Als hij of zij er zelf eens met de fiets geweest is zal diegene waarschijnlijk wit weg trekken en om een gelletje roepen.
Alvorens de renners bij deze verschrikking aankomen moeten ze 171 kilometer zien te overbruggen met daarin 4 heuvels waar je als gemiddelde toerfietser het dun al in de broek hebt lopen. De volledige etappe telt hiermee 181 kilometer.
Monte Zoncolan is 10,1 kilometer lang met gemiddeld 11,9 procent stijging. En nu komt het, er zitten stroken in van 22 procent! Deze dag mag je dus niet missen.
Etappe 16 – Dinsdag 22 mei: Trento – Rovereto
Een tijdrit staat bij Tom Dumoulin en de renners van het klassement met rood in de agenda. Dit is de tweede individuele tijdrit op het programma deze Giro, dus als Dumoulin nog iets wil of kan, dan moet het hier (ook) gebeuren.
Een heel licht glooiend parcours. Heuvels kun je het niet noemen, maar Nederlandse taferelen zijn het zeker niet.
Na deze etappe volgen er nog twee heftige bergetappes, maar reken maar dat in deze tijdrit de mannen van het klassement echt met de billen bloot moeten.
Etappe 18 – Donderdag 24 mei: Abbiategrasso – Prato Nevoso
Met 13,2 kilometer klimmen met 7,2 procent aan stijgingspercentage, zullen de echte klimmers van de Giro hun tanden moeten laten zien.
De aanloop van deze 196 kilometer lange etappe is zo plat als een pannenkoek. Voor Italiaanse begrippen overigens want er zitten vier kleine hupsjes in én wie deze streek van Noord-Italie kent, weet dat vlak in Nederland er echt anders uitziet.
Prato Nevoso is een van de bekendste wintersportdorpen van Italie en was in 1996 en 2000 al eerder finishplaats. In 1996 was het Tonkov en in 2000 was het Garzelli die hier als eerste boven kwam. In beide gevallen werd niet alleen de etappe maar ook het eindklassement hier beslist.
Een dag dus om te noteren en een flesje prosecco in huis te halen.
Etappe 20 – zaterdag 26 mei: Susa – Servinia
Wij kennen vooral de polders en de vlakke wegen, maar er is niemand in Nederland die van fietsen houdt, die niet ook stiekem lonkt naar de bergen. Vandaar waarschijnlijk dat deze Giro er een is naar ons hart. Want ook de laatste etappe is er een met heel veel klimmen.
Valt hier de beslissing? Komen hier de laatste aanvallen, valt hier het doek voor Aru, Dumoulin, Quintana of Valverde. Of moeten we ook nog rekenen op Froome als zijn pufjes hem niet de das om doen?
Feit is dat deze etappe de renners voert over de Col Tsecore, Col St. Pantaléon en finish bergop naar Cervinia. Stuk voor stuk straffe kilometers omhoog.
En dan nog wat: de etappe is maar liefst 214 kilometer lang! De aanloop van 130 kilometer is nagenoeg vlak maar de drie klappers aan het einde van de etappe laten je zeker naar het puntje van je stoel schuiven.
Dus neem vrij, zeg alles af wat in je agenda staat en geniet met volle teugen van koers zoals koers bedoeld is.
Dit artikel is tot stand gekomen in samenwerking met Bicycling.nl.
Tekst: Thomas Zijlma
